Going downunder!
Blijf op de hoogte en volg Rosalie
22 Maart 2014 | China, Peking
G’day mates!
Eerste paar dagen in Sydney kon ik niet geheel legaal bij Danique in haar dormitory logeren. Erg fijn om een aantal nachten op dezelfde plek te kunnen slapen en erg gezellig natuurlijk ☺. Plus bijkomend voordeel dat het ontbijt en diner inclusief is en ze daarbij geen namen controleren, dus dat scheelt in het dure Sydney een hoop geld. De dag na Mardi Gras regende het de hele dag. Ja regen en Sydney had ik nou niet bepaald meteen bedacht, maar schijnt wel normaal te zijn voor de tijd van het jaar. Van deze zondag dan ook maar een regeldagje gemaakt. Wasje gedraaid en eindelijk op een goede computer met snel internet alle mails, bankzaken en foto’s bij kunnen werken. Daar was ik na een maand Nieuw-Zeeland echt even aan toe om alles weer op een rijtje te krijgen. ’s Middags nog wel even op de campus rondgelopen en blijkt daar nu een chocolate bar te zitten. Van anderen hadden we al gehoord dat de chocolate pizza een aanrader was, dus die hebben we dan ook uitgeprobeerd! Een pizzabodem met chocolade, marshmallows, cornflakes en gecarmaliseerde pecannoten. Als daar het water je niet van in de mond gaat lopen, dan weet ik het ook niet meer haha.
De volgende dag scheen gelukkig de zon weer en zijn we richting het city centre vertrokken. Eerst door de botanical gardens gelopen en vanuit daar kwam in de verte het Opera House in beeld. Beetje onwerkelijk om dat gebouw ineens in het echt te zien, dan besef je je pas dat je in Sydney bent. Daar natuurlijk de heerlijke cliché “Kijk mij toch eens leuk voor het Opera House poseren”-foto gemaakt. Daarna begon het helaas weer te regenen, dus zijn we de winkelstraat Georg Street ingedoken, zodat ik een nieuwe telefoon kon kopen. Bij de Vodafone winkel hadden ze prima toestel liggen niet te duur, dus ik vroeg hoeveel unlocken was. Zegt die verkoper doodleuk 75 dollar het eerste jaar. Jaa daaaag, dat wordt um dus niet. Bij een algemene elektronicawinkel uiteindelijk een prima telefoontje gehaald, dus ik ben in ieder geval weer mobiel. ’s Avonds heb ik lesje Body Attack (ook Les Mills) gedaan bij de sportschool op de campus.
Aangezien mijn verblijf op Danique’s kamer niet geheel legaal was, ben ik de volgende dag met mijn backpack naar Marine’s stekkie vertrokken. Deze Franse meid heb ik leren kennen in Nieuw-Zeeland. Ze studeert in totaal een jaar in Sydney en was tijdens haar zomervakantie in Nieuw-Zeeland. Toen ze hoorde van mijn accomodatie moeilijkheden, bod ze aan dat ik bij haar kon blijven logeren, heel aardig! Samen zijn we naar Newtown, Glebe en Victoria park geweest. Newtown is schattig wijkje met vintage en hebbedingetjes winkels. Helaas zit ik met de beperking van mijn backpack en nog de tijd dat ik de spullen mee moet sjouwen, dus moest me wel inhouden qua dingen kopen. Maar misschien qua budget maar goed ook dat ik die bagage beperkingen heb ;). Op internet had ik gezien dat tijdens de zomer periode er een openlucht bioscoop is. Gelukkig was het weer die dag goed en konden we daar naartoe gaan. Verbazingwekkend genoeg mocht je je eigen picknick inclusief wijn meenemen (in Australië zijn ze nogal strikt als het op alcohol neerkomt), dus daar hebben we zeker gebruikt van gemaakt. Geheel cultureel verantwoord zijn we naar een Australische film genaamd Tracks geweest.
De volgende dag ging ik op pad naar Manly. Hiervoor neem je een ferry vanuit het City Centre die je in een halfuurtje in Manly dropt. Daar heerlijk middagje op het strand doorgebracht. Maar uit het niets kwam er opeens een hele donkere wolk aan, dus wat eerder dan gepland richting ferry terminal gelopen. Dat was maar goed ook, want er kwam een donderbui over. Die avond belde de zus van mijn oma genaamd Lucie om onze afspraak voor de volgende dag vast te leggen. Ze is hier jaren geleden vanuit Nederland naartoe verhuisd. Heel leuk dat ik nu de kans had om haar te ontmoeten! Eerst zijn we naar Watson’s Bay gelopen om van het mooie uitzicht te genieten en daarna werd er een heerlijke Hollandse maaltijd inclusief aardappels en sperziebonen voor me bereid. Kan me niet meer herinneren wanneer ik die voor het laatst gegeten heb, aangezien backpackerseten toch meer bestaat uit snelle dingen als pasta en rijst. Gezellig dagje dus ☺. Toen ik weer thuiskwam, stelde Marine voor om de volgende dag naar een park te gaan met wilde kangaroes. In mijn korte verblijf in Australië had ik de hoop om kangaroes van dichtbij te zien al een beetje opgegeven, dus ik was helemaal enthousiast door dit voorstel. Haar Chileense huisgenoot Paulo had ook een vrije dag, dus hij ging ook gezellig mee. Na een treinreis naar Morisett met gezellige Australische oude dame die niet op kon houden met praten en een wandeling kwamen we bij het park aan. Ik was erg verbaasd hoe tam de kangaroes waren en hoe dichtbij ze komen. Eenmaal thuis weer bijgekomen van ons kangaroe avontuur hadden we een pancake party. Blijft het leuke dat eigenlijk iedereen van elk land pannenkoeken lekker vind, dus dat is altijd een goede optie om met een internationaal gezelschap te maken. Daarna gingen Marine en ik door naar the Soda Factor voor een gezellig avondje met biertjes van 8 dollar per stuk. Kan niet wachten op Azië wat prijzen betreft. Volgende ochtend zijn Marine en ik nog op ons gemakje door Daling Harbour en Chinatown gestruind, voordat ik met de bus richting Melbourne zou vertrekken. Ik had een overstap in Canberra van vijf uur op zaterdagavond. Nu denk je misschien, de hoofdstad van zo’n groot land daar moet op zeker op zaterdagavond wel wat te doen zijn. Well, think again, want er was bizar weinig gaande. Wat mij verteld is, is dat er een strijd tussen Sydney en Melbourne was welke stad de hoofdstad zou worden. De oplossing is nu Canberra geworden, omdat het ongeveer in het midden ligt. Eerst nog wel richting parlementsgebouw gelopen, maar het werd al snel donker, dus toch maar terug het “centrum” in. In mijn uiterste poging om deze avond toch nog een beetje door te komen, ben ik maar maar de MacDonalds gegaan voor gratis wifi. Daarna weer naar de bus terminal. Ik vond het al raar dat de kluisjes maar tot 10.30pm beschikbaar waren, maar uiteraard de leuke verrassing toen ik daar aankwam dat ze het gebouw om 10.30pm zouden sluiten en dat we dus nog 1,5 uur buiten moesten wachten op de bus. Dat kon er ook nog wel bij. Nog het geluk dat er in ieder geval bankjes en een afdak waren, want het was weer aan het regenen. Om deze treurige stad nog maar extra treurig te maken. Om 23.55pm dan eindelijk met de nachtbus naar Melbourne (Ja dat bespaart deze arme backpacker weer een hostel overnachting a 32 dollar per nacht ;).
Volgende ochtend kwam ik om 8.00am aan. Het hostel dat Inge geadviseerd had, was gelukkig maar 1 straat verwijderd van de bus terminal, dus dat was een meevaller. In het hostel aangekomen had ik me mentaal al voorbereid op nog niet kunnen inchecken en douchen. Maar ik had het geluk dat degene die mijn bed de vorige avond zou hebben niet was komen opdagen, dus ik kon wel al naar mijn kamer. En toen vervolgens ook vermeld werd dat er om 11.00 gratis pannenkoeken uitgedeeld werden, kon mijn ochtend niet meer stuk. De rest van de dag heb ik wat rondgelopen in Melbourne. Erg relaxte sfeer in vergelijking met Sydney. Ik had het geluk dat dat weekend net het Moomba festival bezig was. Dit is een jaarlijks festival waarbij ze alle verschillende culturen die Melbourne rijk is vieren met muziek en een optocht de volgende dag. Verder nog door Botanica Garden gestruind en nog even bij het strand gaan kijken. Op de terugweg alleen een verkeerde afslag genomen. Ik weet niet wat het is met deze stad, maar ik krijg het ondanks het rasterplan toch steeds voor elkaar om te verdwalen. Uiteindelijk gelukkig toch de weg naar het hostel weer gevonden. De volgende dag sprak ik met Sarah (Duitsland) in het hostel en besloten we die dag samen op pad te gaan. Die dag was de parade van het Moomba festival en daarna zijn we nog bij wat muziekoptredens gaan kijken. Sarah had gehoord over een bar op de 55e verdieping met mooi uitzicht over de stad the Liu Bar. En een mooi uitzicht was het zeker!
De volgende dag had ik afgesproken om Tim (Australische kerel die ik in Nieuw-Zeeland had leren kennen) in zijn woonplaats Geelong te meeten om vanuit daar een deel van The Great Ocean Road te gaan doen. Er was nog genoeg plaats in de auto, dus Sarah kon gezellig mee. Leuk om bij te kunnen kletsen met Tim en mooie kans om de bekende Twelve Apostelen rotsen te zien. Na een lange dag in de auto en trein was het weer tijd om mijn tas in te pakken. Gelukkig gaat het inmiddels een stuk sneller en had ik ontspannen de tijd om ‘s avonds met Sarah en een Finse vriendin in een drankje te doen in een leuk café wat eigenlijk een boot was (the Ponyfish). De Finse vriendin had net wat mindere dagen achter de rug waarin ze zich redelijk alleen gevoeld had, omdat er in haar hostel weinig sociaal contact was en ze dus in haar eentje steeds op pad moest. Erg fijn voor mij om te horen dat anderen het soms ook zo kunnen ervaren. Dat je thuis het prima vind om een dagje voor jezelf te hebben, maar dat je je hier aan de andere kant van de wereld dan juist enorm eenzaam kunt voelen. Terwijl je eigenlijk ook sterk het gevoel hebt dat je niet moet klagen omdat je heerlijk ontspannen in het zonnetje in Melbourne zit zonder verdere verplichtingen. Maar dus wel fijn om te weten dat ook andere soloreizigers dit soort dagen hebben om vervolgens de dag erna wel weer mensen tegen te komen en juist hele leuke dagen te hebben.
De volgende ochtend ging ik maar weer eens richting het volgende vliegveld. Deze keer heeft mijn telefoon het gelukkig wel overleefd ;). Ik vloog met China Eastern Airlanes. Een mooie kans om al een kennis te maken met de Chinese cultuur. Het eten was uiteraard rijst met beef/kip, maar normaal krijg je redelijk wat tijd voordat ze je bord weer ophalen. Nu hadden ze het net uitgereserveerd voor mijn gevoel en kwamen ze alweer lege borden ophalen. Het eettempo ligt dus behoorlijk hoog. Verder krijg je met zo’n lange vlucht vaak aan het begin je diner en na het slapen een ontbijtje, maar nee uiteraard weer rijst met beef/vis. Ik keek de steward vrij verbaasd aan toen ik erachter kwam dat dit de opties waren. Maar wat een vlucht verder. Ik had berekend dat ie 7 uur zou zijn en misschien door een uurtje tijdsverschil 8 uur. Maar toen we vertrokken, kreeg ik te horen dat het 10 uur was, want er is een tijdsverschil van 3 uur. Daar had ik me mentaal niet helemaal op ingesteld. Toen vervolgens ¾ van de vlucht (inclusief de landing) uit turbulentie bestond, werd het er niet beter op. Erg blij was ik toen ik het vliegtuig kon verlaten in Shanghai. Daar stond nog 1 overstap op de planning naar Beijing. Deze vlucht duurde maar 2 uur die ik vooral slapend doorgebracht heb. Om 11.30pm kwam ik dan eindelijk aan in Beijing. Gelukkig stond Taru me op de wachten en kon ik met mijn hersens op stand nul haar gewoon achterna lopen en kwamen we met de bus en taxi bij haar dormitory aan om 01.30u. Voor mij was het inmiddels nog een keer 3 uur later, dus ik was wel klaar om naar mijn (lucht)bedje toe te gaan.
Eerste week in China heb ik nu overleefd, maar een cultuurshock mag het zeker heten. Echter daar in mijn volgende blog een uitgebreid verslag over!
Liefs,
Rosie
Eerste paar dagen in Sydney kon ik niet geheel legaal bij Danique in haar dormitory logeren. Erg fijn om een aantal nachten op dezelfde plek te kunnen slapen en erg gezellig natuurlijk ☺. Plus bijkomend voordeel dat het ontbijt en diner inclusief is en ze daarbij geen namen controleren, dus dat scheelt in het dure Sydney een hoop geld. De dag na Mardi Gras regende het de hele dag. Ja regen en Sydney had ik nou niet bepaald meteen bedacht, maar schijnt wel normaal te zijn voor de tijd van het jaar. Van deze zondag dan ook maar een regeldagje gemaakt. Wasje gedraaid en eindelijk op een goede computer met snel internet alle mails, bankzaken en foto’s bij kunnen werken. Daar was ik na een maand Nieuw-Zeeland echt even aan toe om alles weer op een rijtje te krijgen. ’s Middags nog wel even op de campus rondgelopen en blijkt daar nu een chocolate bar te zitten. Van anderen hadden we al gehoord dat de chocolate pizza een aanrader was, dus die hebben we dan ook uitgeprobeerd! Een pizzabodem met chocolade, marshmallows, cornflakes en gecarmaliseerde pecannoten. Als daar het water je niet van in de mond gaat lopen, dan weet ik het ook niet meer haha.
De volgende dag scheen gelukkig de zon weer en zijn we richting het city centre vertrokken. Eerst door de botanical gardens gelopen en vanuit daar kwam in de verte het Opera House in beeld. Beetje onwerkelijk om dat gebouw ineens in het echt te zien, dan besef je je pas dat je in Sydney bent. Daar natuurlijk de heerlijke cliché “Kijk mij toch eens leuk voor het Opera House poseren”-foto gemaakt. Daarna begon het helaas weer te regenen, dus zijn we de winkelstraat Georg Street ingedoken, zodat ik een nieuwe telefoon kon kopen. Bij de Vodafone winkel hadden ze prima toestel liggen niet te duur, dus ik vroeg hoeveel unlocken was. Zegt die verkoper doodleuk 75 dollar het eerste jaar. Jaa daaaag, dat wordt um dus niet. Bij een algemene elektronicawinkel uiteindelijk een prima telefoontje gehaald, dus ik ben in ieder geval weer mobiel. ’s Avonds heb ik lesje Body Attack (ook Les Mills) gedaan bij de sportschool op de campus.
Aangezien mijn verblijf op Danique’s kamer niet geheel legaal was, ben ik de volgende dag met mijn backpack naar Marine’s stekkie vertrokken. Deze Franse meid heb ik leren kennen in Nieuw-Zeeland. Ze studeert in totaal een jaar in Sydney en was tijdens haar zomervakantie in Nieuw-Zeeland. Toen ze hoorde van mijn accomodatie moeilijkheden, bod ze aan dat ik bij haar kon blijven logeren, heel aardig! Samen zijn we naar Newtown, Glebe en Victoria park geweest. Newtown is schattig wijkje met vintage en hebbedingetjes winkels. Helaas zit ik met de beperking van mijn backpack en nog de tijd dat ik de spullen mee moet sjouwen, dus moest me wel inhouden qua dingen kopen. Maar misschien qua budget maar goed ook dat ik die bagage beperkingen heb ;). Op internet had ik gezien dat tijdens de zomer periode er een openlucht bioscoop is. Gelukkig was het weer die dag goed en konden we daar naartoe gaan. Verbazingwekkend genoeg mocht je je eigen picknick inclusief wijn meenemen (in Australië zijn ze nogal strikt als het op alcohol neerkomt), dus daar hebben we zeker gebruikt van gemaakt. Geheel cultureel verantwoord zijn we naar een Australische film genaamd Tracks geweest.
De volgende dag ging ik op pad naar Manly. Hiervoor neem je een ferry vanuit het City Centre die je in een halfuurtje in Manly dropt. Daar heerlijk middagje op het strand doorgebracht. Maar uit het niets kwam er opeens een hele donkere wolk aan, dus wat eerder dan gepland richting ferry terminal gelopen. Dat was maar goed ook, want er kwam een donderbui over. Die avond belde de zus van mijn oma genaamd Lucie om onze afspraak voor de volgende dag vast te leggen. Ze is hier jaren geleden vanuit Nederland naartoe verhuisd. Heel leuk dat ik nu de kans had om haar te ontmoeten! Eerst zijn we naar Watson’s Bay gelopen om van het mooie uitzicht te genieten en daarna werd er een heerlijke Hollandse maaltijd inclusief aardappels en sperziebonen voor me bereid. Kan me niet meer herinneren wanneer ik die voor het laatst gegeten heb, aangezien backpackerseten toch meer bestaat uit snelle dingen als pasta en rijst. Gezellig dagje dus ☺. Toen ik weer thuiskwam, stelde Marine voor om de volgende dag naar een park te gaan met wilde kangaroes. In mijn korte verblijf in Australië had ik de hoop om kangaroes van dichtbij te zien al een beetje opgegeven, dus ik was helemaal enthousiast door dit voorstel. Haar Chileense huisgenoot Paulo had ook een vrije dag, dus hij ging ook gezellig mee. Na een treinreis naar Morisett met gezellige Australische oude dame die niet op kon houden met praten en een wandeling kwamen we bij het park aan. Ik was erg verbaasd hoe tam de kangaroes waren en hoe dichtbij ze komen. Eenmaal thuis weer bijgekomen van ons kangaroe avontuur hadden we een pancake party. Blijft het leuke dat eigenlijk iedereen van elk land pannenkoeken lekker vind, dus dat is altijd een goede optie om met een internationaal gezelschap te maken. Daarna gingen Marine en ik door naar the Soda Factor voor een gezellig avondje met biertjes van 8 dollar per stuk. Kan niet wachten op Azië wat prijzen betreft. Volgende ochtend zijn Marine en ik nog op ons gemakje door Daling Harbour en Chinatown gestruind, voordat ik met de bus richting Melbourne zou vertrekken. Ik had een overstap in Canberra van vijf uur op zaterdagavond. Nu denk je misschien, de hoofdstad van zo’n groot land daar moet op zeker op zaterdagavond wel wat te doen zijn. Well, think again, want er was bizar weinig gaande. Wat mij verteld is, is dat er een strijd tussen Sydney en Melbourne was welke stad de hoofdstad zou worden. De oplossing is nu Canberra geworden, omdat het ongeveer in het midden ligt. Eerst nog wel richting parlementsgebouw gelopen, maar het werd al snel donker, dus toch maar terug het “centrum” in. In mijn uiterste poging om deze avond toch nog een beetje door te komen, ben ik maar maar de MacDonalds gegaan voor gratis wifi. Daarna weer naar de bus terminal. Ik vond het al raar dat de kluisjes maar tot 10.30pm beschikbaar waren, maar uiteraard de leuke verrassing toen ik daar aankwam dat ze het gebouw om 10.30pm zouden sluiten en dat we dus nog 1,5 uur buiten moesten wachten op de bus. Dat kon er ook nog wel bij. Nog het geluk dat er in ieder geval bankjes en een afdak waren, want het was weer aan het regenen. Om deze treurige stad nog maar extra treurig te maken. Om 23.55pm dan eindelijk met de nachtbus naar Melbourne (Ja dat bespaart deze arme backpacker weer een hostel overnachting a 32 dollar per nacht ;).
Volgende ochtend kwam ik om 8.00am aan. Het hostel dat Inge geadviseerd had, was gelukkig maar 1 straat verwijderd van de bus terminal, dus dat was een meevaller. In het hostel aangekomen had ik me mentaal al voorbereid op nog niet kunnen inchecken en douchen. Maar ik had het geluk dat degene die mijn bed de vorige avond zou hebben niet was komen opdagen, dus ik kon wel al naar mijn kamer. En toen vervolgens ook vermeld werd dat er om 11.00 gratis pannenkoeken uitgedeeld werden, kon mijn ochtend niet meer stuk. De rest van de dag heb ik wat rondgelopen in Melbourne. Erg relaxte sfeer in vergelijking met Sydney. Ik had het geluk dat dat weekend net het Moomba festival bezig was. Dit is een jaarlijks festival waarbij ze alle verschillende culturen die Melbourne rijk is vieren met muziek en een optocht de volgende dag. Verder nog door Botanica Garden gestruind en nog even bij het strand gaan kijken. Op de terugweg alleen een verkeerde afslag genomen. Ik weet niet wat het is met deze stad, maar ik krijg het ondanks het rasterplan toch steeds voor elkaar om te verdwalen. Uiteindelijk gelukkig toch de weg naar het hostel weer gevonden. De volgende dag sprak ik met Sarah (Duitsland) in het hostel en besloten we die dag samen op pad te gaan. Die dag was de parade van het Moomba festival en daarna zijn we nog bij wat muziekoptredens gaan kijken. Sarah had gehoord over een bar op de 55e verdieping met mooi uitzicht over de stad the Liu Bar. En een mooi uitzicht was het zeker!
De volgende dag had ik afgesproken om Tim (Australische kerel die ik in Nieuw-Zeeland had leren kennen) in zijn woonplaats Geelong te meeten om vanuit daar een deel van The Great Ocean Road te gaan doen. Er was nog genoeg plaats in de auto, dus Sarah kon gezellig mee. Leuk om bij te kunnen kletsen met Tim en mooie kans om de bekende Twelve Apostelen rotsen te zien. Na een lange dag in de auto en trein was het weer tijd om mijn tas in te pakken. Gelukkig gaat het inmiddels een stuk sneller en had ik ontspannen de tijd om ‘s avonds met Sarah en een Finse vriendin in een drankje te doen in een leuk café wat eigenlijk een boot was (the Ponyfish). De Finse vriendin had net wat mindere dagen achter de rug waarin ze zich redelijk alleen gevoeld had, omdat er in haar hostel weinig sociaal contact was en ze dus in haar eentje steeds op pad moest. Erg fijn voor mij om te horen dat anderen het soms ook zo kunnen ervaren. Dat je thuis het prima vind om een dagje voor jezelf te hebben, maar dat je je hier aan de andere kant van de wereld dan juist enorm eenzaam kunt voelen. Terwijl je eigenlijk ook sterk het gevoel hebt dat je niet moet klagen omdat je heerlijk ontspannen in het zonnetje in Melbourne zit zonder verdere verplichtingen. Maar dus wel fijn om te weten dat ook andere soloreizigers dit soort dagen hebben om vervolgens de dag erna wel weer mensen tegen te komen en juist hele leuke dagen te hebben.
De volgende ochtend ging ik maar weer eens richting het volgende vliegveld. Deze keer heeft mijn telefoon het gelukkig wel overleefd ;). Ik vloog met China Eastern Airlanes. Een mooie kans om al een kennis te maken met de Chinese cultuur. Het eten was uiteraard rijst met beef/kip, maar normaal krijg je redelijk wat tijd voordat ze je bord weer ophalen. Nu hadden ze het net uitgereserveerd voor mijn gevoel en kwamen ze alweer lege borden ophalen. Het eettempo ligt dus behoorlijk hoog. Verder krijg je met zo’n lange vlucht vaak aan het begin je diner en na het slapen een ontbijtje, maar nee uiteraard weer rijst met beef/vis. Ik keek de steward vrij verbaasd aan toen ik erachter kwam dat dit de opties waren. Maar wat een vlucht verder. Ik had berekend dat ie 7 uur zou zijn en misschien door een uurtje tijdsverschil 8 uur. Maar toen we vertrokken, kreeg ik te horen dat het 10 uur was, want er is een tijdsverschil van 3 uur. Daar had ik me mentaal niet helemaal op ingesteld. Toen vervolgens ¾ van de vlucht (inclusief de landing) uit turbulentie bestond, werd het er niet beter op. Erg blij was ik toen ik het vliegtuig kon verlaten in Shanghai. Daar stond nog 1 overstap op de planning naar Beijing. Deze vlucht duurde maar 2 uur die ik vooral slapend doorgebracht heb. Om 11.30pm kwam ik dan eindelijk aan in Beijing. Gelukkig stond Taru me op de wachten en kon ik met mijn hersens op stand nul haar gewoon achterna lopen en kwamen we met de bus en taxi bij haar dormitory aan om 01.30u. Voor mij was het inmiddels nog een keer 3 uur later, dus ik was wel klaar om naar mijn (lucht)bedje toe te gaan.
Eerste week in China heb ik nu overleefd, maar een cultuurshock mag het zeker heten. Echter daar in mijn volgende blog een uitgebreid verslag over!
Liefs,
Rosie
-
22 Maart 2014 - 10:40
Kirsten:
Hi roos, wat een heerlijke verhalen zeg. 8 dollar voor een biertje.. woow! In china 50 cent buiten beijing ;) maar super om te lezen dat is in het leukste land van de wereld terecht bent gekomen. Geniet van hey lekkere eten en de leuke cultuur. Ik kan niet wachten op je volgende verhalen. Veel liefs kirsten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
