BoonMee means Good Spirit

Sawadie kha!

Na een welverdiende volle nacht slaap, ging ik de volgende dag op weg naar mijn ontbijt. Mijn verwachtingen daarvan bleken alleen iets te groot zijn, want het was niet meer dan 2 eitjes die er te plastic uitzagen, jam die zo roze was dat je je afvraagt waar ze het vandaan halen en jus d’orange die naar pure aanmaaklimonade smaakte. Maar goed, deze backpacker heeft het uiteraard wel opgegeten, want ik had er toch al voor betaald :P. De rest van de dag vooral in mijn hotelkamer met airco doorgebracht. Het is hier overdag een graad of 38. Na redelijk fris weer in Beijing en Seoul ben ik dat toch even niet meer gewend. Deze dag kwam wel alle spanning van de reis tot nu toe eruit, maar wel heerlijk om wifi te hebben zodat ik met het thuisfront kon skypen en het er allemaal even uit kon gooien. Dat lucht op :).
Volgende dag weer op zoek naar sociaal leven, dus op naar guesthouse Siam Journey in het centrum van Bangkok. Via de mail hadden ze me al gewaarschuwd dat ze midden in een Thaise woonwijk zitten, dus dat het een avontuur kon zijn om het guesthouse te vinden. Maar gelukkig hadden ze een filmpje gemaakt en bordjes opgehangen, dus viel me alles mee. En wat een gezellig guesthouse was het! In totaal 14 bedden en de common room was echt een woonkamer waar altijd wel iemand een boek aan het lezen was of aan het kletsen was. Met een Britse kerel die ook net aangekomen was , ging ik richting de weekendmarkt Chatuchak. Bij het guesthouse had ik al gevraagd wat ik er kon kopen, het antwoord was “alles”. Nou daarmee was niks teveel gezegd. Van kleding tot eten, van rugzakken tot goudvissen en uiteraard mogen de versgefrituurde sprinkhanen niet ontbreken. We zijn een aantal keer verdwaald zo groot was het. En wat was het warm!!
‘s Avonds met Derek (US) en Tate (US) wat gaan eten in onze buurt. Er was alleen een kaart in het Thais, maar gelukkig spreken ze hier nog wel een woordje Engels, dus met de woorden “chicken” en “rice” kreeg ik een heerlijk maaltje voorgeschoteld. Daarna met een groepje nog naar een barretje gegaan. Ik wilde dit guesthouse meteen boeken voor wanneer ik weer terugkom in Bangkok over twee weken, maar jammer genoeg zijn ze dan gesloten vanwege verbouwing.
Helaas was het de dag erna alweer tijd om te vertrekken: op naar het olifanten rescue centre! Ook dit was weer een avontuur in Thailand. Je kon ook met de taxi gaan, maar dat kostte 2200 baht, terwijl de bus 180 baht was. Dus dan maar het avontuur aan. De busterminal van waaruit de bus vertrekt, ligt namelijk nog een uur uit het centrum. Gelukkig had ik op een blog gelezen welke bus ik vanuit het centrum moest nemen. Maar als je al de goede bus gevonden hebt, is het altijd maar afwachten waar jouw busstop is. Gelukkig had de conducteur onthouden waar ik eruit moest en vertelde ze dat op tijd. In de bus terminal en bij de bus waren de mensen erg vriendelijk. Ondanks dat ze niet heel veel Engels kennen, doen ze toch de moeite mij te begrijpen. Drie uur verder en ik werd gedropt in Cha’am. Daar belde ik naar het centre en werd ik met een taxi opgehaald. Dit was alleen net even een andere taxi dan dat ik normaal gewend ben. Het was namelijk een pickuptruck waar banken op de laadbak gemaakt waren. Een voordeel is in ieder geval dat je geen airco meer nodig hebt, want er vliegt al genoeg wind om je oren ;).
Eenmaal aangekomen op het centre kreeg ik een rondleiding en kon ik mijn spullen in mijn kamer droppen. Deze deelde ik met Alina (Noorwegen), Carme (Spanje) en Amanda (US). Ik had voor 1 week geboekt, maar bedacht me, ook met het Thais Nieuwjaar het weekend erna, dat het handiger was om twee weken blijven. Heerlijk vooruitzicht om twee weken niet na te hoeven denken over wat je die dag gaat doen en gewoon de routine te volgen. Wel grappig dat ik hier juist van wil ontsnappen in Nederland, maar na 2,5 maand reizen had ik even behoefte aan zelf niet nadenken haha. Maar de volgende ochtend toen ik om 06.00u op moest staan, dacht ik daar weer net iets anders over. Elke dag begon de werkdag namelijk om 06.30u.

De coördinator verdeeld dagelijks wie met welke olifant werkt. Per olifant verschilt het dagschema een beetje. Sommige geef je een douche met een borstel en anderen hebben in hun verblijf een meer waar je mais ingooit, zodat ze erin gaan. Met drie olifanten was het veilig genoeg om te wandelen en anderen moest je heel goed opletten, omdat ze je aan kunnen vallen. Jup, het zijn nog steeds wilde beesten. Voor de olifanten is het beter om met verschillende mensen te werken, zodat ze zich niet teveel aan 1 persoon hechten, want die persoon vertrekt vervolgens weer. Vaak werk je met twee vrijwilligers aan 1 olifant en is de meest ervaren persoon de leider van de dag. Ook is er een zogenaamde “mahout” aanwezig. Dit is een Thai die met zijn stem de olifant in controle kan houden, zodat we als vrijwilligers veilig konden werken. Mijn eerste dag verzorgde ik met Lili (UK) de olifant BoonMee. We begonnen met het maken van een banana bowl. Daarna heb ik gefascineerd 10 minuten zitten kijken hoe BoonMee haar slurf gebruikte om dit voor haar heerlijke maaltje op te peuzelen. Het uiteinde van een slurf gebruiken ze alsof het vingers zijn, echt bijzonder om te zien! Daarna haar verblijf schoongemaakt (favoriete klusje uiteraard) en fruit klaargemaakt voor de wandeling en douche. Dan is het tijd voor ons eigen ontbijt. En aangezien ze eieren, melk en brood voor ons ter beschikking hadden, at ik bijna elke ochtend wentelteefjes, jammie! Om 9.00u moesten we weer aan de bak. Eerst wandelen, ook heel bijzonder gevoel om zo’n groot beest achter je aan te hebben lopen. Ik heb met meer olifanten gelopen en het grappig om te zien dat elke olifant zijn/haar eigen persoonlijkheid heeft. Zo wil BoonMee graag dat je fruit in haar “elleboog” legt en wil Nam Phon het juist in haar “vingers”. Na de wandeling is het tijd voor de douche. De mahout gebruikt een tuinslang en als vrijwilligers gebruik je een scrubborstel om de huid goed schoon te maken. Ik snap nu wel waar de uitdrukking “een huid zo dik als olifant hebben” vandaan komt :P. Na de douche maakten we de waterbak en verblijf schoon en was het tijd voor lunch. Na de lunch wandelen en wassen de touristen die een dagtour doen bij centre BoonMee. Na deze wandeling gaat Boonmee om de dag naar de dierenarts voor een behandeling aan haar been. Daarna is het tijd voor ons om onze creatieve kant te laten zien in de vorm van enrichments. Dit houdt in dat we fruit hoog in bomen, banden en tonnen verstoppen, zodat de olifanten meer moeite moeten doen om aan hun eten te komen. Nog 1 keer een banana bowl en het verblijf schoonmaken en de eerste dag zat er alweer op!

In totaal zijn er 8 olifanten:
- BoonMee (Good Spirit): mijn favoriet. Ze is blind aan haar linkeroog, dus je moest altijd goed opletten dat je aan haar rechterkant bleef. BoonMee is dol op mango’s en als we met haar gingen wandelen, duurde het vaak drie keer zolang als er veel mango’s op de grond lagen, want dan was er echt geen beweging in te krijgen. De mahout probeerde dan te duwen en trekken, maar vaak tevergeefs haha. Zoals Abraham Lincoln al zei: “Wanneer je een olifant bij zijn achterpoot beet hebt en hij probeert weg te lopen, kun je hem het best zijn gang maar laten gaan.
- Duenphen – Full moon : voor haar moest je oppassen, want zij had de neiging om mensen aan te vallen. Wat inhoudt dat ze van stilstand ineens een draf richting een persoon inzet en dan moet de mahout in de buurt zijn om haar weer stil te laten staan, want anders heb je toch wel een probleem.
- Kaew Petch – Diamond Glass: de nieuwste olifant die tijdens mijn verblijf gered is. Ze heeft erorm lange poten, dus de eerste keer een douche was wel een uitdagend met de scrubborstel.
- Khan Kluey – Banana leaf stalk: Het enige mannetje van een jaar of 8. Hij staat samen in een verblijf met Somboon die hij als zijn moeder ziet. Al zullen ze deze twee olifanten in de toekomst wel moeten scheiden, want in het wild leven de mannetjes ook alleen. Khan Kluey heeft er nogal een “slurfje” van om alles wat los en vast zit naar de mensen te gooien. Daarom mochten we in dit verblijf alleen naar binnen als de olifanten naar een ander verblijf waren en moesten we van de banana bowl (bran, brokjes en bananen die je tot een stevige massa kneedt) banana balls maken, zodat we ze het verblijf in konden rollen in plaats van de olifant uit de bak te laten eten.
- Somboon – Perfect: Khan Kluey had geleerd om te “dansen” (al is dansen een groot woord, het is meer heen en weer bewegen), omdat hij een bedelolifant was. Dit doet hij nog steeds en Somboon begint dit nu te kopieren, dus dan heb je opeens twee dansende olifanten voor je neus staan.
- See Puak – Albinos: is dol op eten en als gevolg ook op de mensen die dat eten komen brengen en dan liep ze gezellig mee langs het hek om je bak met eten te volgen.
- Pai Lin – Gemstone: Deze eigenwijze olifant liep ’s middags wel vaker in een veld wat naast de verblijven lag, omdat er door de komst van de nieuwe olifant in dat gebied van verblijven nu een verblijf te weinig is omdat Khan Kluey en Somboon ‘s middags door moeten schuiven. Maar ze kon dan redelijk onopgemerkt teruglopen en dan ineens naast je staan als je het eten aan het snijden was waar ze dan uiteraard met de nodige moeite van de mahouts pas weer weg te slepen was bij het eten.
- Nam Phon – Raindrop: Deze olifant heeft blauwe ogen en met haar kon je een lange wandeling maken en haar douchen. Meestal had ze tijdens de wandeling een relaxt tempo, maar af en toe ging ze ineens versnellen waardoor je niet helemaal door hebt of ze je aan gaat vallen of dat ze enthousiast is :P.

In onze kamer hebben we alleen een koude douche. Eerst dacht ik nog ohh misschien ga ik dit vervelend vinden, maar geloof me na het werken in deze hitte kon ik niet wachten om een ijskoude douche te nemen. ’s Avonds wordt er ook een maaltijd voor ons bereid in de vorm van een buffet en daarna keken we vaak een film. Dit is een beetje hoe mijn dagen eruit zagen. Om de dag moesten we op pad voor het oogsten van bananabomen die de olifanten eten. Dit is best een zware klus zeker met dit warme weer, maar gelukkig kregen we daarna de kans om in een rivier te zwemmen om weer af te koelen.
Maar er was spanning en sensatie op donderdag, want Kaew Petch kwam naar het centre. De niewste redding was geslaagd. Als er een nieuwe olifant binnen komt, komt vaak ook zijn/haar eigen mahout nog een paar dagen mee, omdat het nog niet bekend is hoe de olifant op de nieuwe omgeving zal reageren. Dit was voor mij de eerste keer dat ik een mahout op een olifant zag zitten met een stok met haak eraan. Naar gezicht, maar in het begin wel nodig. Gelukkig gaat het steeds beter en hangt de stok er meer voor het idee dat dat ie nog gebruikt wordt.
’s Avonds kregen we een video te zien over hoe olifanten getemd worden. Omdat ik er zelf veel van geleerd heb, zal ik hier kort toe lichten hoe het gaat: de zogenaamde “Phajaan” (breken van de olifant’s ziel). Allereerst wordt er een babyolifant weggehaald bij zijn/haar familie. Deze familie moet volledig doodgemaakt worden, omdat ze anders de stropers aan zouden vallen. Dan wordt de babyolifant in een kleine kooi geplaatst voor 1,5-2 weken. De olifant krijgt in deze tijd geen eten en wordt gemarteld totdat de olifant uiteindelijk instort. Dan komt degene die de olifant gekocht heeft met eten en drinken. De olifant denkt dat deze persoon zijn/haar redder is en daardoor is er een “vertrouwensband”. In werkelijkheid heeft deze persoon dus betaald om de olifant te laten lijden. Verder zijn olifanten nog steeds wilde beesten, dus gebruiken ze allerlei “hulpmiddelen”, zoals elektrische schokken en een stok met een scherpe haak eraan om ze in controle te houden en trucjes aan te leren om touristen te entertainen. Ook is de rug van een olifant helemaal niet sterk genoeg om vier of soms zes mensen te dragen. De rug van de olifant kan hierdoor vervormen. De enige manier om dit te laten stoppen, is door als tourist niet naar olifanten treks en shows te gaan. Dan komt er geen geld meer binnen en zullen ze een andere manier van inkomsten bedenken zonder olifanten. De olifanten op het centre zijn bijna allemaal gebruikt voor het verplaatsen van boomstammen. Toen dat verboden werd, zijn ze in de touristische sector gebruikt. Als de olifant te oud is, wordt deze normaal doodgeschoten en wordt het deze in stukjes verkocht om de poot bijvoorbeeld als paraplubak te gebruiken. Het centre moet dus ook betalen als ze een olifant willen redden om ze nog een aantal jaren te kunnen geven waarin ze wel goed verzorgd worden, hun pensioen. Wel heftig om de beelden te zien, maar ook wel goed juist meer te weten over hoe het er echt aan toe gaat.

Tijdens een week werken, krijg je 1 dag vrij. Beide vrije dagen ben ik met een aantal naar de spa geweest om heerlijk aan het zwembad te liggen chillen én Westers eten te kunnen eten. Ik vind rijst en alles lekker hoor, maar af en toe een hamburger met frietjes of een sandwich gaat er ook goed in ;). Bijkomend voordeel van de spa is dat ze daar wifi hadden jeeeeej.
Zoals ik al eerder noemde, was het weekend erna Thais Nieuwjaar “Songkran”. Dit houdt in dat er 1 groot watergevecht is, echt briljant! We gingen die dag ook op bananen harvest. Hierbij werden we vervoerd met een pickupwagen waarbij wij dan achterop zitten. Op de terugweg namen we een enorme omweg door allerlei kleine dorpjes waar iedereen klaarstaat met tuinslangen en poeder om in je gezicht te smeren. Wij zaten met zes blanke vrouwen op de wagen en het mooie is dat niemand verwacht dat wij een enorme bak water in de laadbak hadden staan, zodat wij de wateraanval terug in konden zetten. Heel leuk om dit festijn op deze manier mee te mogen maken. De mahouts waren de rest van de dag ook met water in de weer en steeds als ze ons nat gooide was het “sorry, accident”, terwijl het overduidelijk geen “accident” was :P. ’s Avonds was de bar van het centre open. Ik dacht heel naief even een drankje te gaan doen en werd nu niet alleen nat gegooid maar ook in een waterton getild. Toen was ik er voor die dag wel klaar mee en ben ik lekker in mijn droge bedje gekropen.
Het was inmiddels alweer maandag dus een aantal mensen waren in het weekend vertrokken en ook weer nieuwe vrijwilligers waren gearriveerd en was ik voor het eerst leider. Stond ik een week eerder zelf nog voor het eerst met BoonMee te werken en nu kon ik Elly (UK) al vertellen wat er gedaan moest worden. Helaas vertrok de dag erna Alina. Zij was mijn buddy hier, dus wel erg jammer dat ze een aantal dagen eerder dan ik vertrok. Maar gelukkig kon ik het met Amy (US) en Chris (Australië) die dat weekend aangekomen ook goed vinden :).
Een van mijn laatste dagen werkte ik met Khan Kluay en Somboon. Als entertainment voor Khan Kluay hadden we een aantal balonnenslingers in het verblijf geplaatst. En wat een lol dat Khan Kluay daarmee had. Zijn slurf, poten en soms zijn hele lijf gooide hij in de strijd om de balonnen kapot te krijgen. Zo mooi dat Somboon echt totaal geen aandacht voor de balonnen had. Dan merk je dat Khan Kluay nog zo jong is in verhouding tot de rest van de olifanten.

Het werken met de olifanten is me erg goed bevallen en het was een bijzondere ervaring. Ook om met locals te kunnen werken en de kans om meer van Thailand mee te maken dan alleen de bezienswaardigheden. Maar qua organisatie viel er nog wel wat te verbeteren. De twee volunteers coordinatoren waren twee meiden van begin twintig die veel passie hadden voor ofwel wildlife of olifanten, maar simpelweg de management en communicatie skills niet hebben om zo’n grote groep vrijwilligers te leiden. En het was af en toe behoorlijk middelbare school gedrag met kliekjes. Gelukkig had ik mijn mensen om mee om te gaan, maar was af en toe wel vermoeiend als zo’n kliekje binnenkomt in het volunteer house en als lucht voorbijlopen aan de mensen die daar zitten. De druppel die de emmer echt even over liet stromen, was toen een Duits koppel om 18.20u aan kwam lopen bij het eten. Om 18.15u worden er een soort vetkaars onder het eten aangestoken, zodat het eten om 18.30u een soort van warm is. Maar die kerel van dat koppel maakte om 18.20u de deksels al open. Dus gaf ik aan dat we nog even moesten wachten, want anders zou het zeker koud zijn. Reactie van die kerel: “But I’m hungry now”. Ik stond er echt versteld van hoe asociaal mensen kunnen zijn zeker tijdens het doen van vrijwilligerswerk.
De laatste dag werd ik met de taxi weer naar het busstation in Cha’am gebracht en toen vroeg de taxichauffeur ineens 400 baht. Voor de heenweg had ik niet hoeven te betalen, dus leek me logisch dat ik dat nu ook niet hoefde. Dus halfuur discussie gehad met die taxichauffeur kreeg ik uiteindelijk een van de coördinatoren aan de lijn met de mededeling “ohh ja, ik dacht dat je wel wist dat je voor de terugweg wel moest betalen”. Beetje jammer. Maar goed, ik liet het centre achter me en door naar Bangkok wetende dat ik de volgende dag mijn oudste zus Irene van het vliegveld op zou gaan halen! Nu ging ik met een minibusje in plaats van een gewone bus. Zeker een ervaring, maar gelukkig zat er een Thaise jongen in die een aantal jaar in Australië gewoond had en daar kon ik gezellig met kletsen. Ook kon hij me vertellen wanneer ik ermoest moest. Heel toevallig dat zijn naam Chang was wat olifant betekend. It was a sign ;).

Nu zit het eerste weekje samen er al weer op en bevalt goed om een travel buddy te hebben. Volgende keer meer over onze avonturen samen!

Liefs,
Roos