It is all part of the adventure

Ni hao!

Na een heerlijk nachtje slaap, had ik met Taru afgesproken om samen te lunchen op de campus. Taru studeert Chinees en dit is haar tweede semester, dus ze weet inmiddels ook allerlei leuke tentjes om te eten. En wat is het eten hier lekker! Het is hier goedkoper om uiteten te gaan dan om zelf te koken, heeeeel vervelend :p. We hebben de volgende gerechtjes gegeten in de tijd dat ik er was:
- hot pot/huoguo/火锅: hierbij staat er een pan met een soort soep in een gat in het midden van de tafel en daar kun je dan van allerlei groenten en vlees ingooien.
- malatang/麻辣汤: dit is een soort noodlesoep waarbij je zelf alles wat je erin wilt in een mandje doet en dan wordt dat voor je klaargemaakt.
- jiaozi/饺子 en baozi/包子: dit zijn dumplings gevuld met groenten of vlees. De eerste versie is met pasta en de tweede is met brood eromheen.
- jianbing/煎饼: een soort pannenkoek met ei en een soort kroepoek erin.
- naicha/奶茶: Ik ben helemaal gek op milktea! Klinkt misschien niet heel bijzonder, maar smaakt aanzienlijk anders dan melk met thee. Soms doen ze er ook van die balletjes in, wel beetje apart om te kauwen en drinken tegelijk.
En als je met een aantal mensen uiteten gaat, kun je allemaal kleine gerechtjes bestellen om alles uit te proberen. En na twee weken alleen met chopsticks te eten, ben ik inmiddels op het niveau dat ik er pinda’s mee kan eten haha.

Die middag gingen we naar de klimwand om boulder climbing (wandklimmen maar dan zonder lijn) te doen. Blijkt stuk vermoeider te zijn dan verwacht, maar wel leuk om een keer te proberen. De volgende dag was het tijd voor de eerste bezienswaardigheid: het Summer Palace, want sinds ik in Beijing aangekomen ben, is het lente hier. Zie ik hier een verband? :p Als je aan een paleis in Europa denkt, heb je vaak 1 gebouw en daaromheen een tuin. Maar bij de meeste sights in China werkt dat net iets anders. Het zomerpaleis bestond uit zoveel gebouwen verspreid dat Taru en ik er 3 uur rondgedwaald hebben. Er was ook een man die met een soort dweil kaligrafieen op de grond schreef in spiegelbeeld, erg knap! (zie foto). ‘s Avonds gingen we met een groep gezellig een drankje doen in een van de internationale studentenbarretjes hier. Maar had het toch maar niet te laat gemaakt, want ik wilde de volgende dag graag naar de Forbidden City. Toen ik het metrostation uitkwam, werd ik meteen de mensenmassa ingedrukt om door de security check te gaan. Hier zijn echt overal security checks. Zelfs in elk metrostation. Maar goed, eenmaal weer enigszins uit de massa na de controle kwam ik bij bij Gate of Heavenly Peace aan met de afbeelding van Mao Zedong. Toen begon ik me langzaam te beseffen dat ik echt in China ben! Bij het eerste plein waar je vervolgens op loopt, kon je kaartjes kopen voor the Royal Palace. En ik zat alleen maar te denken: waar kun je dan kaartjes voor de Forbidden City kopen. Toen viel gelukkig het kwartje dat Forbidden City de populaire naam is voor het Koninklijke paleis, lekker slim. Met een kaartje op zak door de volgende security check heen en daarna rondgelopen door de Forbidden City. Ook hier weer ruim 2 uur over gedaan, omdat het zo groot was. Maar zeker indrukwekkend om te zien. Daarna naar een uitzichtpunt achter het paleis gelopen in Jingshan park. Dan zie je pas echt hoe gigantisch het paleis is. En helaas ook hoeveel smog er in de stad hangt. Dit was nog een goede dag, maar sommige dagen wilde je gewoon liever niet naar buiten, omdat het zo mistig was van de smog! ‘s Avonds was het tijd om mij kennis te laten maken met het uitgaansleven in Beijing door middel van een pub crawl, nadat we met z’n allen hotpot gegeten hadden. Met cocktails voor 2,50 euro werd het een erg gezellige avond. De dag erna dan ook heerlijk luierdagje gehad. Wasje gedraaid en avondeten besteld. Dat is het fijne dat ik twee weken de tijd heb dat ik niet als een kip zonder kop alle sights af moet rennen, maar ook de tijd heb voor meer relaxte dagen die meer dan welkom zijn.
De dag erna ben ik een wandeling gaan maken in het Xicheng district. In de reisgids die ik van Christianna (Amerikaanse kamergenootje van Taru) mocht lenen, stond duidelijk uitgelegd hoe ik er moest komen. De werkelijkheid werkt alleen net wat anders in Beijing. Maar na twee keer de verkeerde richting in te lopen vanuit het metrostation was driemaal scheepsrecht en kwam ik eindelijk aan in Baihei park. Wat een heerlijk rustpunt midden in zo’n wereldstad. Al wordt de rust hier ook regelmatig “verstoord” door de ouderen die hier graag in de parken dansen met muziek en karaoke doen. Vanuit het park kom je bij een aantal hutongs (traditionele woonwijk) uit. Hier hing een heel leuk sfeertje met allerlei kleine souvenirwinkeltjes, eettentjes en cafés met live muziek. Hier vond ik gelukkig ook een winkeltje dat postkaarten per stuk verkocht. Dat is namelijk niet normaal in China, want als ze al verkocht worden is het per 10. En ja, dat is ook weer een beetje overdreven. Taru had op dinsdagmiddag vrij en daarom konden we gezellig samen op stap naar het 798 art district. Dit was vroeger een fabrieksterrein (waarvan een van de fabrieken 798 heette), maar nu zijn er vooral art galleries. Hier was ook een kunstproject met een soort wc poppetjes waarbij als je een foto maakt en deze naar de kunstenaar kunt sturen die er uiteindelijk een kunstwerk van maakt.
Voor de volgende dag werd er regen voorspeld, dus besloot ik naar Tiananmen square te gaan om daar het National museum te bezoeken. Heel vriendelijk zijn er niet voor buitenlanders, want alle richtingaanwijzingen zijn in het Chinees geschreven. Toen ik ergens in een klein hoekje het bordje “Ancient China” zag, ging ik daar snel naartoe. Wel interessant om meer te weten over de geschiedenis, maar na 1,5 uur was ik er wel klaar mee. Toen ik terugkwam bij de campus, was Taru bezig met slacklining. Je spant hierbij een band tussen twee bomen en balanceert hier dan op. Dat is een behoorlijke workout kan ik je vertellen. Daarna hadden we trek en hotpot blijkt er ook in de fastfood versie te zijn. Hierbij krijg je je eigen hotpotje in plaats van 1 grote hotpot voor de hele groep. Hier dus ook weer heerlijk mijn buikje rondgegeten. Voor de dag erna werd juist goed weer voorspeld en gingen we gezellig lunchen en slacklinen in een van de parken op de campus. Taru had eigenlijk nog een les die middag en ik had wat tempels bezoeken op de planning staan, maar die plannen werden snel gecanceld door een heerlijk middagje in het park te relaxen. Aangezien nu toch de dagen wel begonnen af te tellen, ging ik de dag erna wel naar de Confucius tempel en Lama tempel. Bij de Confucius tempel was het verrassend rustig en was er toevallig net soort voorstelling bezig. Aangezien dit volledig in het Chinees was, had ik het na een kwartier overigens wel gezien. Bij de Lama tempel was het verre van rustig. Ik heb nog nooit zoveel Buddha beelden bij elkaar gezien. In het laatste gebouw stond zelfs een beeld van 26 meter, indrukwekkend! Daarna weer naar de campus gegaan en besloten we een filmavond te houden met pizza, jammie! Helaas wilde het internet niet echt meewerken waardoor we elke keer 5 min konden kijken en dan stopte ie weer. Halverwege de film hebben we het toen maar opgegeven ;). Christianna had iets gehoord over een festival op zaterdagmiddag en ik ging gezellig mee. Festival bleek alleen nogal een groot woord te zijn, want er waren drie eetkraampjes en 1 artiest die af en toe wat leuke muziek speelde, maar toch hebben we ons goed vermaakt. We zaten duidelijk in een meer Westerse wijk van Beijing. Voelde bijna alsof ik in een stad in Europa was. Ik had eerder het idee dat ik Nederland wel als standplaats zou willen voor mijn werk, maar met het sfeertje dat in deze wijk hangt, lijkt het me ook wel heel leuk om hier voor een jaar te zitten voor je werk. In deze wijk ook naar de Westerse supermarkt gegaan. En drie keer raden wat ze daar hadden.... STROOPWAFELS!! Ik had ze in Nieuw-Zeeland ook wel gezien, maar toen vond ik dat ik nog niet lang genoeg uit Nederland weg was, maar nu heb ik zeker mijn kans gegrepen! En Taru en Christianna zijn er ook dol op, dus meteen maar een zakje per persoon gehaald. ’s Avonds weer gezellig met een groep gaan eten en dansje gewaagd.
Voor de zondag had ik nog 1 bezienswaardigheid die ik graag gezien wilde hebben: Temple of Heaven. Lekker naief zei ik tegen Taru dat het niet zo lang zou duren. Inmiddels zou ik toch beter moeten dat de er naast de Tempel zelf een enorm park ligt met nog meer interessante gebouwen. Drie uur verder en toen was ik pas klaar.
Voor de volgende dag had ik een tour naar de Chinese muur op de planning staan. Ik zou zondag gebeld worden met de precieze pickuptime. Toen ik om 21.00u nog steeds niks gehoord had, ging ik zelf maar bellen. Het was allemaal behoorlijk vaag, maar uiteindelijk kreeg ik dan mijn ophaaltijd. Ze zouden me alleen niet bij de campus ophalen, omdat dit niet genoeg in het centrum ligt, dus moest ik naar een hotel in de stad komen. Er was alleen wat onduidelijkheid waar het hotel precies was en samen met Taru’s kennis van Chinees kwamen we erachter dat het hotel van naam veranderd was en ik er een uur over zou doen om er te komen. Aangezien pickuptime om 7.40u was, kon ik dus om 05.30u opstaan. Heerlijk ontspannen zo de tourist uithangen. Gelukkig kon ik het hotel vinden en konden we op weg. De groep bestond uit nog een Brits koppel en een koppel uit Hongkong. Eerst gingen we nog bij een van de 13 Ming Dynasty Imperial Tombs langs, het Ondergrondse paleis. Stelde eigenlijk niet zo heel veel voor, maar wel het leuke aan een tourguide dat ze er een hoop bij kon vertellen. Ook vertelde onze tourguide meer over de versoepeling van de one-child-policy, want ook in China hebben ze last van de vergrijzing. Daarna door naar een Jade fabriek. Hier kregen we een tourguide van de fabriek zelf. Maar het was niet te verstaan of deze beste man nu Engels of Chinees aan het praten was, dus dat was een beetje jammer. Daarna met de groep een Chinsese lunch gegeten, zodat we genoeg energie hadden voor het beklimmen van de Chinese muur. Het Britse koppel was net aangekomen en dan is het leuk om te merken hoeveel ik in twee weken toch al over de Chinese cultuur te weten ben gekomen en dit met hen kon delen. Wij werden gedropt bij het gedeelte van de muur dat Mutianyu heet. We konden kiezen of we een halfuur de berg op en af wilde lopen of met een kabelbaan wilde gaan. Aangezien we maar 1,5 uur hadden, gingen we met de kabelbaan om zoveel mogelijk tijd op de muur zelf te hebben. Beetje onwerkelijk moment als je dan echt op de muur staat. Dit zie je normaal alleen op televisie, maar nu stond ik er zelf. Sommige stukken van de muur waren steil, dus het was een goede workout. Weer beneden aangekomen (ik zat in een kabelbaanwagentje waar Bill Clinton ooit ingezeten heeft, jaja) reden we terug naar Beijing om daar een theehuis te bezoeken. De uitleg over de verschillende theeen was erg interessant, maar vervolgens zat dat vrouwtje enorm erop aan te dringen dat we iets zouden kopen. Daarom ben ik heel blij dat ik niet te vaak met dit soort tours meega moet ik zeggen. Dit was de laaste activiteit van de tour en toen heb toch maar aan de tourguide gevraagd of ze me niet gewoon bij het dichtsbijzijnde metrostation wilde droppen in plaats van het hotel. ’s Avonds het late avondmaal samen met Taru: heerlijke Noodlesoep .
Volgende ochtend op mijn gemakje mijn tas weer ingepakt (ik word er steeds beter in) en daarna samen met Taru en Christianna nog mijn favoriete pannenkoek als lunch gegeten en natuurlijk kon de milktea ook niet ontbreken. Uiteraard hadden meer mensen bedacht dat ze net bij dit eettentje hun eten wilde halen, dus konden we een halfuur in de rij staan, maar goed, je moet er wat voor over hebben. We zouden nog gaan slacklinen, maar de smog was zo erg dat we dat maar gelaten hebben voor wat het is. Toen was toch echt weer de tijd aangebroken om te vertrekken. Wederom kwamen hier weer de nodige traantjes bij kijken. Vervolgens makkelijk met de metro bij het vliegveld gekomen. Ik heb nog nooit zo’n uitgestorven vliegveld midden op de dag gezien. Dat is wel een heel verschil met de mensenmassa’s in de stad. Maar de laatste Chinese yuans moesten toch nog op, dus nog even wat lekkers gehaald en toen was het tijd om te gaan boarden.

Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf, was China een behoorlijke cultuurschok:
- Zaken die wij als “niet netjes” beschouwen, is hier heel normaal. Slurpen en veel kauwgeluiden maken tijdens het eten, voorkruipen in elke rij, spugen op straat en de hele tijd met veel bijgeluiden je neus ophalen kan hier allemaal.
- Hangwc’s. Dit had ik toch eigenlijk niet meer verwacht in een stad als Beijing. Maar het zelfs zo erg dat Chinezen soms niet eens de deur van de wc dichtdoen, omdat ze echt niks aan willen raken. Dan heb ik het nog niet over de openbare toiletten gehad. Hier is namelijk uberhaupt geen deur te bekennen. Gewoon gezellig een aantal gaten in de grond op een rijtje.
- Bij jonge kinderen zit er een gat in de achterkant van hun broek, want pampers zijn zo 2013. Ze kunnen dus elk moment gaan zitten om hun behoefte te doen.
- Mensenmassa’s. Poeh, nu valt dit ook wel te verwachten van een stad met bijna 12 miljoen inwoners, maar het is af en toe een beetje te veel van het goede.
- Mensen spreken weinig Engels, maar wat me wel heel erg meeviel is dat alle metrostops en grote straten ook in het Engels staan aangegeven. Gelukkig maar, want aan het Chinees is echt geen touw aan vast te knopen.
- Het feit dat Chinezen graag met je op de foto willen, omdat je er Westers uitziet.

Heerlijk om maar een vlucht van 1,5 uur te hebben. Dat ben ik met alle lange vluchten niet meer gewend. Vlucht en security verliepen soepel en toen ik door de deuren van de arrival hall kwam, stond Joanne daar al op me te wachten . We kozen er voor om met de bus naar het centrum te gaan in plaats van de trein en de buschauffeur vertelde dat het 10 minuten met de taxi was naar de wijk waar wij naartoe wilde. Klinkt prima toch zou je denken. Wij stappen de bus uit (ik was inmiddels alweer wagenziek) en daar wilde we een taxi regelen. Maar als de taxi’s al stopte voor ons foreigners vroegen ze vaak veel te veel geld. Gelukkig heeft een man die al een aantal jaar in Korea woonde ons geholpen om een taxi te krijgen. Helaas wilde een veel te dronken Koreaanse man ook in onze taxi dezelfde kant op. Aangekomen in Itaewon dropte de taxi ons in een straat met de medeling dat het guesthouse daar ergens in de buurt was. Nou zijn aanwijzingen hadden wel iets duidelijker mogen zijn, want wij hebben nog een behoorlijke tijd rond lopen dwalen. Altijd leuk met een 17 kilo zware rugzak op je rug en de dronken Koreaan die maar om ons heen bleef hangen. Maar zoals Taru altijd zegt: It’s all part of the adventure”. Gelukkig hebben we het guesthouse uiteindelijk gevonden. Joanne wilde met haar vriendengroep nog even een drankje doen, maar ik stond inmiddels op het punt van omvallen, dus ik ging lekker slapen.

Na mijn Seoulavontuur zit ik nu in Bangkok en vertrek ik over een paar dagen naar een olifantenopvang. Even een tijdje de grote stad uit. Maar mijn volgende blog zal eerst nog over mijn toptijd in Seoul gaan.

Liefs,
Roos