Mexiiiiiiiico

Ola amigos,
Foto’s volgen nog als ik ergens fatsoenlijke wifi verbinding heb!
Deze blog is weer later gepost dan verwacht. Ik ben inmiddels alweer ruim een week in mijn volgende bestemming Nieuw-Zeeland. Wifi blijkt hier alleen erg schaars te zijn en ik ben met de Stray bus veel te veel leuke dingen aan het doen, dus vandaar de vertraging. Maar bij deze dus de update over mijn bezoek aan Aures in Mexico-City!

Bij mijn aankomst in Mexice-City duurde het twee uur (!) om door de paspoortcontrole te komen. Dan ben ik wel erg blij dat we binnen de Europese Unie zo makkelijk kunnen reizen. Bij de aankomsthal dacht ik Aures wel te herkennen, maar toen de deuren open gingen keek ik tegen een muur van Mexicanen met donker haar en donkere ogen aan. Gelukkig zag Aures mij wel en konden we op weg naar zijn apartement.
De eerste dag heeft Antonio (vriend van Aures) me rondgeleid over de campus van de universiteit met een Koreaans meisje. Jammer genoeg werd ik in de middag ineens heel misselijk (waarschijnlijk combinatie van lang reizen, slecht slapen, tijdsverschil en hoogteverschil). Gelukkig heb ik daar verder geen last meer van gehad.
Daarna een dagje met Aures naar Coyoacan (wijk in Mexico-City) geweest. Daar hing een erg leuk sfeertje, beetje kunstenaarswijk. Ze houden er hier van om bij alles chili te gooien. Vandaar dat ik natuurlijk ijs met citrusvruchten met chili uit moest proberen. Mexicaans eten is echt streetfood wat je met je handen eet. Wat er dus eigenlijk op neer komt dat het vaak een uitdaging blijkt om het enigszins charmant naar binnen te werken. Maar aangezien iedereen er even oncharmant bij zit, pas je je maar aan aan de locals ;). Aures moest gaan werken en stond ik voor het eerst alleen in de stad. Hij had me wel een duidelijke omschrijving gegeven hoe thuis te komen, maar had alleen niet vermeld hoe ENORM de metrostations zijn. Dat was even schrikken, maar ik ben veilig thuisgekomen.
Op de planning stond een dagje sightseeing met Mazen (vriend van Aures uit Bahrain) die me weer een ander deel van de stad heeft laten zien. Hij vertelde me over een tour die hij met zijn hostel gedaan had naar Teotihuacan. Dus de dag erna zat ik bij die tour. De piramides waren erg indrukwekkend (zie foto’s) en was een gezellige groep (mensen uit Australië/Slovenië/Duitsland), dus een geslaagd tripje. Alleen merk je dan wel hoeveel fijner het is om door locals rondgeleid te worden, want we werden de hele tijd eerst bij souvernirswinkel gedropt voordat we verder gingen met de tour. Grappig feitje dat de tourguide wist te vertellen, is dat ze in de sloppenwijken hun huizen niet verven, omdat deze dan niet af zijn en dan hoeven ze geen belasting te betalen.
Verder een bezoekje gebracht aan Museum del bellas Artes. Heel toevallig in zo’n ernome stad toen ik in het centrum liep dat ik Antonio met een aantal vrienden tegenkwam, dus daar heb ik de rest van de middag mee doorgebracht. ’s Avonds was het dan tijd voor het eerste concert van Aures’ band “Klezgulash”. Soort gypsy/balkan beats muziek waarbij het erg lastig is om stil te blijven zitten. Ik reed met zijn vader in de auto mee daar naartoe. Echt respect dat hij terwijl hij in de zeventig is zijn best deed om Engels met me te praten, terwijl het gros hier geen woord Engels spreekt.
Daarna had ik bedacht een dagje naar Puebla te gaan (stad twee uur van Mexico-City). Nou dat was een avontuur! Om te beginnen kon ik de bus terminal bij het metrostation al niet vinden en aangezien niemand Engels kan, zou ik met vragen ook niet bepaald ver komen. Tijdje rondgelopen en uiteindelijk bij de terminal aangekomen. Gelukkig sprak de verkoopster redelijk Engels, dus kon ik een kaartje kopen. Vervolgens kwam ik aan in Puebla. Ik wist dat de busterminal een eindje van het centrum af lag, maar had geen zin in een taxi of bus, dus ik ging lopen. Juist, anderhalf uur later kwam ik eindelijk in het centrum aan, kleine inschattingsfout. Maar al het gedoe was zeker wel de moeite waard. Leuk koloniaal stadje waar op zondag vanalles te doen is. Zo treden er op het centrale plein clowns op en worden er ballonnen verkocht. Vervolgens wilde ik weer teruglopen naar hde bus terminal. Alleen bleek ik niet de goede afslag genomen te hebben en was het verder dan verwacht. Gelukkig had Mazen me laten zien hoe het werkt met de bussen. Want in Mexico is alles net even wat minder georganiseerd dan in Nederland. Wat er bij de bus op neerkomt dat er geen officiële busstops zijn. Je kijkt als er een bus aankomt welke richting deze uitgaat en dan zwaai je in de hoop dat de bus stopt. Als je er dan in zit, is alleen het volgende probleem dat je niet precies weet waar jouw stop is. De busterminal bleek het eindstation te zijn en ik herkende het nog van de ochtend. Daar weer een kaartje naar de stad gekocht. Ik dacht dat ik kon ontspannen, maar toen we in de stad aankwamen, mompelde de buschauffeur wat in de microfoon in het Spaans natuurlijk en stonden er mensen op. Op de heenweg hadden we geen extra stop gehad, dus er was even een klein paniekmomentje, maar gelukkig bleek ook nu weer de busterminal het eindstation. Toen ik later mijn dag aan Aures vertelde, zei hij al dat ik een typisch Mexicaans avontuur meegemaakt had.
Na een rustdagje om van dit avontuur bij te komen, ging ik op weg naar Tepoztlan. Ik had er eigenlijk weinig zin in na mijn Puebla dag, maar Aures vond ik mijn laatste dag in Mexico niet mocht verspillen. De busstop zou nu namelijk wel in het centrum zijn. En je raadt het al: de bus stopte in de middel of nowhere. Ik ben maar op mijn richtingsgevoel rond gaan lopen en uiteindelijk het centrum gevonden. Van daaruit was er een uur durende klim naar nog een piramide. Met een graad of 25 was dit best een uitdaging, maar het uitzicht was prachtig! Na met handen en voeten een kaartje naar de stad terug gekocht had, was het alweer de laatste avond in Mexico. Uiteraard nog even wat guacemole en taco’s gegeten. Het uitzicht vanuit de toen van het WTC hadden we voor de laatste avond bewaard. Niet in een foto te vatten hoe mooi dit was. Overal lichtjes zover als je kunt kijken.

Dingen die me verder opgevallen zijn:
- Tijdens de spits is er een apart gedeelte voor vrouwen in de grotere bussen en metro’s. Best wel prettig om daar naartoe kunnen als het zo druk is.
- Crossing the street Mexican style – dit houdt in dat je er nooit vanuit moet gaan dat de auto’s stoppen zelfs al is het licht voor voetgangers groen. Zeker als we straten met vier rijbanen overstaken, voelde ik me als in het computerspel waarbij je met een kikker de straat over probeert te steken.
- Praktisch niemand spreekt Engels. Dit had ik echt niet verwacht. Tuurlijk Spaans is een wereldtaal, maar in de toeristische gebieden in de grootste stad van de wereld had ik toch wel gedacht dat mensen je niet vreemd aan zouden kijken als je een koffie wilt bestellen in het Engels.
- Niet gewend zijn aan mensen met “blond” haar en blauwe ogen. Ik werd enorm aangestaard en nagefloten. Nu klinkt dit natuurlijk niet heel vervelend, maar ik was er na een tijdje helemaal klaar mee, zeker als ik alleen onderweg was.
- De hoeveelheid kerken. Letterlijk op elke straathoek staat er wel een. En op zondag zitten ze helemaal vol wat het een beetje ongemakkelijk maakt als je daar als toerist tijdens een volle mis binnenvalt.

Vervolgens door naar mijn volgende bestemming: Nieuw-Zeeland! Ik had een overstap van 4,5 uur in L.A., dus dacht daar mijn blog te schrijven. Alleen daar had de douane andere plannen met me, want ik bleek als alleenreizende vrouw vanuit Mexico verdacht te zijn. Dus moest 20 minuten zitten zenuwpezen bij secondaire inspection terwijl ze me niks wilde vertellen. Vervolgens kon ik mijn hele tas leeg gaan halen voor bagage controle. Wel grappig dat de inspecteur enorm onder de indruk was van mijn wereldreis. Gelukkig mocht ik daarna wel weg en kon ik mijn vervolgvlucht nog halen.

Nu dus een week in Nieuw-Zeeland. Eerste indruk wat een prachtig land! Zondag overstap naar het zuidereiland wat nog mooier blijkt te zijn dan het noordereiland, dus ben heel benieuwd, maar daar in mijn volgende blog meer over!

Liefs,
Rosita, güerita (blondy) with the blue eyes